لنگر اعتباری S (یک نوع مشترک از لنگر انبساط مکانیکی ، که اغلب مترادف با لنگر گوه است) به طور گسترده ای برای تأمین اشیاء به بتن استفاده می شود. اثربخشی و ایمنی آنها به شدت به نصب صحیح متکی است ، به خصوص پایبندی حداقل فاصله لبه (ج) وت حداقل فاصله لنگر (ها) الزامات نادیده گرفتن این پارامترها می تواند منجر به خرابی فاجعه بار شود. این راهنما عوامل مهم و اصول کلی حاکم بر این حداقل ها را تشریح می کند.
چرا حداقل فاصله و فاصله فاصله لبه
بتن ، در حالی که از نظر فشرده سازی قوی است ، از نظر تنش نسبتاً ضعیف و مستعد ابتلا به ترک خوردگی و تقسیم است. هنگامی که یک لنگر خیلی نزدیک به یک لبه پشتیبانی نشده یا خیلی نزدیک به لنگر دیگر قرار می گیرد ، تنش های متمرکز ایجاد شده در هنگام نصب (تنظیم) و زیر بار می تواند باعث شود:
-
خرابی مخروط بتونی: یک قطعه بتونی به شکل مخروطی که در اطراف لنگر می شکند.
-
تقسیم بتن: ترک هایی که از لنگر به سمت نزدیکترین لبه یا لنگر مجاور تابش می شوند ، به طور بالقوه کل عنصر بتونی را به خطر می اندازند.
-
کاهش ظرفیت بار: به طور قابل توجهی از قدرت کشش و برشی کاسته می شود.
تعریف شرایط
-
حداقل فاصله لبه (ج): کوتاهترین فاصله مجاز اندازه گیری شده از مرکز از شافت لنگر به نزدیکترین لبه پشتیبانی نشده عضو بتونی (به عنوان مثال ، سمت یک دال ، پرتو یا لبه یک سوراخ).
-
حداقل فاصله لنگر (ها): کوتاهترین فاصله مجاز اندازه گیری شده از مرکز به مرکز لنگرهای مجاور نصب شده در همان عضو.
عوامل اصلی تعیین حداقل ها (CMIN و SMIN)
حداقل نیازها هستند نه اعداد دلخواه. آنها به چندین عامل وابسته هستند:
-
قطر لنگر (D): این است اساسی ترین عامل لنگرهای قطر بزرگتر ذاتاً به مسافت های بیشتری از لبه ها و سایر لنگرها نیاز دارند تا استرس را به اندازه کافی توزیع کنند. حداقل ها به طور معمول به عنوان چند قطر لنگر بیان می شوند (به عنوان مثال ، cmin = 5d ، smin = 5d).
-
مقاومت فشاری بتونی (F'C): بتن قوی تر در برابر تقسیم و خرابی مخروط مقاوم تر است. حداقل مسافت لبه و فاصله ممکن است برای بتن با استحکام بالاتر در مقایسه با بتن با مقاومت کمتر کاهش یابد برای همان اندازه لنگر ، اما این باید طبق گزارش ارزیابی لنگر خاص تأیید شود.
-
عمق جاسازی (HEF): تعبیه عمیق تر به طور کلی به لنگر اجازه می دهد تا ظرفیت بار خود را بیشتر در بتن توسعه دهد ، به طور بالقوه بر روی فاصله مورد نیاز و محاسبات فاصله لبه ، به ویژه برای بارهای تنش تأثیر می گذارد. با این حال ، حداقل برای جلوگیری از تقسیم در حین نصب ، در درجه اول توسط قطر هدایت می شود.
-
حضور تقویت: فولاد تقویت کننده نزدیک فاصله (میلگرد) در نزدیکی لبه یا بین لنگرها می تواند به مهار ترک خوردگی کمک کند و ممکن است حداقل مسافت های کمی کاهش یافته باشد اگر به طور خاص در طراحی حساب شود مطابق با استانداردهای شناخته شده (مانند ACI 318 یا EOTA TR 029). با این حال ، اعتماد به تقویت برای حداقل ها نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق مهندسی دارد.
-
نوع بار و بزرگی: بارهای بالاتر ، به ویژه بارهای تنشی ، به طور کلی نیاز به پیروی دقیق تر به حداقل مسافت ها دارند. بارهای برشی به سمت لبه به ویژه برای نیازهای فاصله لبه بسیار مهم هستند.
-
شرایط بتونی: ترک های بتن ، چه از قبل موجود و چه ناشی از سرویس ، عملکرد لنگر را به میزان قابل توجهی تأثیر می گذارد و ممکن است حداقل مسافت های بزرگتر را نیز ضروری کند.
اصول کلی و امتیازات شروع (با گزارش ETA/ICC-ES مشورت کنید!)
این است کاملاً مهم برای درک آن هیچ حداقل "یک اندازه متناسب با همه" برای لنگرهای اعتصاب وجود ندارد. مقادیر قطعی برای یک قطر لنگر خاص و استحکام بتن توسط سازنده لنگر در محصول خاص آنها ارائه شده است:
این گزارش ها ، بر اساس آزمایش و ارزیابی دقیق به استانداردهای اروپایی (ETAG 001) یا ایالات متحده (ACI 355 ، ICC-ES AC193) ، مسافت های حداقل لبه ای شناخته شده و ایمن (CMIN) و حداقل فاصله (SMIN) را برای آن محصول دقیق ارائه می دهند.
به عنوان یک قاعده کلی قوی از انگشت شست و نقطه شروع برای درک مقیاس درگیر:
-
حداقل فاصله لبه (cmin): اغلب در محدوده سقوط می کند 5 تا 10 برابر قطر لنگر (5D - 10D) برای بتن بدون بسته و بدون تأثیر تقویت خاص. به عنوان مثال:
-
حداقل فاصله لنگر (SMIN): اغلب در محدوده سقوط می کند 5 تا 10 برابر قطر لنگر (5D - 10D) بشر به عنوان مثال:
ملاحظات بحرانی
-
قانون انگشت شست کافی نیست: دامنه 5D-10D فقط یک راهنمای مفهومی است. همیشه ، بدون استثنا ، به گزارش منتشر شده ETA یا ICC-ES تولید کننده برای محصول خاص لنگر اعتصاب و قطر مورد استفاده خود مراجعه کنید.
-
بتن بدون شکاف در مقابل ترک خورده: حداقل ها برای لنگرهای واجد شرایط برای استفاده در بتن ترک خورده معمولاً بزرگتر هستند. در این گزارش شرایط (بدون شک یا ترک خورده) حداقل اعمال می شود.
-
نصب: دستیابی به عمق تعبیه شده مشخص (HEF) به همان اندازه بسیار مهم است. سوراخ های حفاری بیش از حد نزدیک به حداقل فاصله لبه ، خطر انفجار در هنگام حفاری را افزایش می دهد. از تکنیک های مناسب حفاری استفاده کنید.
-
ضخامت بتونی: ضخامت عضو باید برای قرار دادن عمق تعبیه مورد نیاز کافی باشد به علاوه حداقل فاصله لبه در طرف مقابل (در صورت وجود) و از خرابی "شکست" جلوگیری کنید.
تعیین و رعایت دقیق به حداقل فاصله لبه و نیازهای فاصله لنگر برای عملکرد ایمن و قابل اعتماد لنگرهای اعتصاب غیر قابل مذاکره است. این مقادیر از نظر علمی برای هر محصول خاص مشتق شده و در گزارش ETA یا ICC-ES سازنده ثبت شده است. هرگز فقط به قوانین انگشت شست حدس نزنید یا تکیه نکنید. همیشه:
-
شناسایی کردن محصول و قطر لنگر دقیق اعتصاب.
-
بدست آوردن برگه داده فنی سازنده فعلی و گزارش مربوط به ETA یا ICC-ES.
-
در محل قرار گرفتن جداول مشخص شده حداقل فاصله لبه (CMIN) و حداقل فاصله (SMIN) برای اندازه لنگر شما ، استحکام بتونی و شرایط بتونی (ترک خورده/بدون شک).
-
طراحی و نصب با توجه به این حداقل های تأیید شده و دستورالعمل های نصب کامل.
عدم احترام به این حداقل ها به طور قابل توجهی خطر خرابی بتن ، بیرون کشیدن لنگر و موقعیت های بالقوه خطرناک را افزایش می دهد. همیشه داده های فنی تأیید شده را برای نصب ایمن در اولویت قرار دهید. $ $
